"Pinokio" Winshlussa jest
uwspółcześnioną adaptacją kultowej
powieści Carlo Collodiego. W
ogólnym zarysie akcja komiksu
pokrywa się z literackim
pierwowzorem, lecz w szczegółach
Winshluss daleko odchodzi od
oryginału i dokonuje błyskotliwych
wariacji fabuły oraz
występujących w niej postaci. Za przykład
może posłużyć
„gadający świerszcz” z powieści Collodiego,
któremu Winshluss
nadał formę karalucha i umieścił w głowie
Pinokia. Postać ta
zyskuje głębszy wymiar, zmieniając się w
bezrobotnego,
pogrążonego w kryzysie twórczym i cierpiącego na
niską samoocenę
pisarza, który zamiast raczyć Pinokia życiowymi
poradami, urządza
w jego głowie dzikie popijawy.
W konsekwencji Winshluss zmienił
umoralniającą opowiastkę dla
dzieci w mroczną i miejscami
perwersyjną przypowieść dla
dorosłych.
Wiele
wątków tej fascynującej opowieści rozwija się równolegle,
przeplata ze sobą i na koniec łączy w spójny traktat o naturze
człowieka i jego uwikłaniu w skomplikowane relacje społeczne i
polityczne.
Wspaniale
prezentuje się także graficzna strona komiksu. Świetna,
zdeformowana kreska, oszczędna forma, psychodeliczny klimat,
mistrzowskie posługiwanie się językiem komiksu.
„Pinokio”
posiada wszystkie atrybuty, które czynią z niego
komiksowe
arcydzieło w niczym nie ustępujące swojemu
literackiemu
pierwowzorowi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz